Geschiedenis

Waar en wanneer het begon
In 1884 dienden bewoners van de Koninginnelaan en Oude Heselaan een verzoek in bij de gemeenteraad, waarin zij vroegen om de oprichting van een openbare school in dit gedeelte van de stad. De buurt was kinderrijk en men wilde zijn kroost naar school sturen in de buurt zelf. Op advies van "de Commissie van Toezicht op het Lager Onderwijs" werd dit verzoek door de Gemeenteraad afgewezen. Men achtte dit gedeelte van de stad niet geschikt voor het stichten van een school.

Het duurde twee jaar voordat de reeds genoemde commissie tot ander inzicht kwam, omdat de scholen in Nijmegen en Heesch overbezet raakten. Het werd toch de Koninginnelaan. "Daar ontwikkelt zich eene kolonie, daar komen meer en meer menschen wonen, en daar moet men de kinderen dwingen op zedelijke wijze in om te gaan". De Gemeente koopt daar een stuk grond voor 75 cent per vierkante meter op de plaats waar nu het GAK-gebouw staat en bouwt daar een Openbare Lagere School.

School nummer 8
Er waren in die tijd 7 Gemeentescholen; daarom kreeg onze school nummer 8. In de raadsvergadering van 7 september 1897 werd de heer Tromp uit Beek gekozen als hoofd van de nieuwe school.

 

 

Uitbreiding
Vanwege de massale toeloop van leerlingen bleek al in 1900 uitbreiding van de school noodzakelijk. Er werd een vleugel aangebouwd, waardoor de capaciteit verdubbelde. De klassen van school 8 waren goed bezet; in 1917 hadden de meeste klassen gemiddeld zo'n 45 tot 50 leerlingen. In de hoogste klassen kwam het leerlingaantal niet verder dan 25 tot 30. De sterke groei blijkt ook uit het volgende fragment uit een brief van oktober 1916, afkomstig van het toenmalige schoolhoofd, Dr. T. H. Wijdeveld:

"In juni 1915 heb ik opgegeven 437 leerlingen, zoodat ik voor de gewone vakken mocht besteden: 437 maal ƒ 1,25. Sedert het voorjaar 1916 stijgt het aantal leerlingen, dat op heden reeds 505 bedraagt, voortdurend. Er bestaat geen mogelijkheid met het aangevraagde bedrag uit te komen. Vele stellen boeken zijn reeds zoover versleten, dat ze door nieuwe vervangen dienden te worden. Ik heb gebrek aan pennen, potlooden, inkt, houtskool, teekenpennen, gummi, enz. Naar schatting zal er ongeveer een bedrag van ƒ 150,- á ƒ 200,- nodig zijn".

Een nieuwe school
Al met al bleek het gebouw aan de Koninginnelaan gewoonweg te klein. In januari 1922 werd voor een bedrag van ƒ 63.339,- aan de Tweede Oude Heselaan, op de huidige locatie, een nieuwe school gebouwd. De heer C. F. Dalmijn werd schoolhoofd en onderwijzers waren onder meer juffrouw Mavliet, juffrouw Arends, meneer van Ingen, die prachtig kon vertellen en desnoods twee klassen tegelijk een dictee afnam, en meneer Bartels, die prachtig viool kon spelen.

 

 

Tekenend voor die tijd was onder andere de armoede. Kinderen die het thuis niet al te breed hadden, konden 's middags in het "soephuis" aan de Kraaijenhoflaan een warme maaltijd of soep gaan eten. Soms kreeg je daar zelfs broodjes in plaats van een gewone boterham, wat in die tijd een luxe was.

Regelmatig werd de school bezocht door een door de Gemeente aangestelde verpleegster om de kinderen te controleren op hoofdluis. Zij liep dan door de klas en streek sommige kinderen door de haren. Als er dan kinderen tussenuit werden gehaald, dan moesten die mee naar het "pesthuis" aan de Weurtseweg om ontluisd te worden.

Voor schooltijd werd op het Nachtegaalplein tegenover de school volop gevoetbald. Als dan eenmaal de bel ging, renden de kinderen de straat over en kon de les beginnen.

 

 

Tijdens de oorlog was het organiseren van een schoolreisje een heel gedoe. Het hoofd van de school (Dhr. Verstraaten) diende eerst toestemming te vragen aan de burgemeester. Na het schoolreisje moest de school een reisverslag maken en dit overhandigen aan de burgemeester en de inspecteur van lager onderwijs. In 1943 ging het schoolreisje van school 8 met de trein naar Burgers' Dierenpark in Arnhem. In de voorafgaande schoolvergadering werd de begeleiders met klem verzocht goed op te letten, getuige de volgende goede raad: "Het zingen van verboden liederen moet streng geweerd worden".

Er kwamen steeds meer scholen in Nijmegen, waardoor het leerlingenaantal flink daalde. Maar als gevolg van de geboortegolf na de oorlog telde de school in 1957 toch 288 leerlingen. Rond 1970 kwamen de eerste buitenlandse kinderen op school. De allereerste waren twee Griekse kinderen; daarna volgde een grote groep Spaanse kinderen, die ook les kregen in hun eigen taal van een Spaanse leerkracht. Nog later volgden er nog andere bevolkingsgroepen. Kinderen, waarvan de ouders geboren zijn in Turkije en Marokko vormen tot op heden de grootste groepen. Verder kwamen en komen er, soms meer en soms minder, ook kinderen naar school waarvan de ouders in een ander ver land geboren zijn zoals Suriname, de Nederlandse Antillen,  Irak, Iran, Thailand, Afghanistan, Azerbeidzjan, Bosnië-Herzegowina, Portugal,  Somalié en Zaïre. Zo ontmoeten op onze school kinderen en ouders met diverse achtergronden elkaar. En dat vinden we heel leuk en heel leerzaam. 

Nieuwbouw
Vele jaren deed de in 1922 gebouwde school naar tevredenheid dienst. In de loop van de jaren '70 echter bleken echter meer en meer de tekortkomingen. Vooral dankzij de vasthoudendheid van het toenmalige schoolhoofd de heer Timmerman, aan de school verbonden van 1956 tot 1988 kon uiteindelijk de gemeenteraad overtuigd worden van de noodzaak tot nieuwbouw. In september 1981 werd dan ook het nieuwe gebouw feestelijk in gebruik genomen.

Vele jaren schommelde het leerlingaantal tussen de 190 en 220. Vooral door de klassenverkleiningen steeg het aantal groepen naar 9 of 10, zodat halverwege de jaren '90 een lokalentekort ontstond. Door het plaatsen van een tweetal noodlokalen op het terrein zelf in 1996 werd dit probleem opgelost. De laatste jaren is het leerlingenaantal weer gedaald. De noodlokalen worden momenteel niet gebruikt voor lessen, terwijl de meeste groepen aangenaam klein zijn.

In 1998 werd met een fantastische feestweek het 100-jarig bestaan van de Michiel de Ruyterschool gevierd. Ter gelegenheid van dit gedenkwaardige feit werd ook een speciaal jubileumboekje uitgegeven: "MICHIEL DE RUYTERSCHOOL 100 jaar dorpsschool in Oud-West". Dit boekje beschrijft de rijke historie van de school.

Door de steeds toenemende samenwerking met diverse maatschappelijke instellingen is de school met ingang van het schooljaar 2002 - 2003 officieel Open Wijkschool geworden. Om de kinderen en hun ouders nog beter van dienst te kunnen zijn, werden diverse aanpassingen verricht, zowel aan de school als aan het naburige wijkgebouw "Titus Bransdma". Eerst stonden de school en het wijkcentrum naast elkaar, nu werden ze middels een gang met elkaar verbonden. In die gang werd op 22 april 2005 'De Huiskamer' geopend; de basisruimte voor naschoolseactiviteiten.

Tijdens de boomfeestdag in 2008 is er veel groen om de school en het wijkcentrum aangeplant om fijnstof te vangen. Tijdens de zomervakantie van 2008 werd het schoolplein flink op de schop genomen: er werd een voetbalveld aangelegd, een houten schip geplaatst en de prachtige 'wereldpoort' werd bij de ingang geplaatst. 

Tenslotte
De ontwikkelingen staan niet stil. Inmiddels zijn we een Brede School, wat betekent dat we nauw samenwerken met KION (kinderopvang) en Bindkracht10 (maatschappelijk werk). In 2020 is een enthousiaste groep ouders opgestaan om het schoolplein opnieuw te vergroenen en op sommige plekken een nieuw likje verf te geven.